Followers

Saturday, May 14, 2011

Kelana anak kampung

Saya buka tingkap luas-luas. Angin pagi menerpa ke muka

"Nyaman..." hati bebisik

Di depan mata luas terbentang deretan pohon tebu yang diusahakan oleh salah seorang penduduk kampung di atas tanah terbiar di kampung.

"tak lama lagi kutip hasil la orang ni" itulah berkat berbakti pada tanah.

tadi pagi ketika sampai di halaman rumah, alam masih kelam. Kepala mendongak ke langit. Bintang-bintang bertaburan. Indah! Seperti permata! Itulah antara yang saya rindu bila jauh dari kampung halaman. Rindu menatap kilauan bintang bertaburan di langit. Mana mungkin di kota dapat melihat bintang sebegini! Semuanya sudah kelam dek kabus pembangunan.

Sekarang saya di kampung tercinta.
Walaupun hanya di rumah papan, tapi di hati saya ia penuh dengan kasih sayang
Suara mak memecah ruang rumah, memanggil nama kami semua bila masing-masing terleka dengan hal masing-masing
Merekalah permata hati saya.
Paling bernilai.
Tiada galang gantinya.

Kata makcik, antara anak buahnya yang merantau sayalah yang paling kerap pulang ke kampung.

"Kerap balik kampung Nur. Tak habis duit ke selalu balik kampung ni?"

Kadang-kadang saya hanya tersenyum.
Saya tahu, kata-kata itu lebih kepada sindiran.

Kadang-kadang bila hati sedikit panas, saya menjawab juga.

"mak ayah ada lagi... mestilah balik kampung"

Pernah makcik saya yang juga perantau seperti saya berpesan...

"Nur, lain kali kalau balik kampung tu, sampai-sampai je terus jumpa tok'. "

Astaghfirullah... Saya hanya cucu. Kenapa dia sebagai anak tak pulang sendiri menjenguk ibunya di kampung? Sibuk sangatkah urusan kerja sampaikan mahu pulang ke kampung pun sudah tiada masa? Entahlah...

Biarlah mereka.
Pada saya, ke mana saja saya pergi, sampai-sampai bilapun kampung halaman tetap di hati.
Di sinilah orang-orang kesayangan saya tinggal
Ada yang telah pergi... ada yang makin di mamah usia.
Sungguh... saya cintakan mereka!

----------------------------------------------------

Dulu-dulu waktu kecil
Berbaju kurung bunga-bunga
Berselendang di kepala menjinjing beg
Beriringan dengan nenek menuju ke surau
Solat berjemaah maghrib dan isya'

Bila nenek tak upaya berjalan ke masjid lagi
Saya mula menjadi pengikut setia ayah
Membonceng motorsikal ke masjid di kampung
Solat berjemaah walaupun sekadar ikutan
Antara maghrib dan isya' selalu menjadi penghibur makcik-makcik di masjid
"Nur... bacakan kami rukun islam, rukun iman"
"Nur... nabi kita yang wajib diketahui ada berapa orang?"
Sehinggalah satu peristiwa berlaku
Semasa imam membaca Al-Fatihah saya bersaing membaca dengannya.
Lantang sekali, sehingga menganggu makcik-makcik
Akhirnya malam itu seluruh jemaah perempuan terbatal solat mereka kerana saya
Dan sejak itu, ayah tidak membawa saya ke masjid lagi.
Oh... itu kenangan.

Kalau petang-petang lepas balik dari sekolah
Pokok buah-buahan di belakang rumah tok' pasti menjadi mangsa
Mangga, manggis, jambu batu, jambu air semuanya dipanjat
Sekali pandang persis seperti monyet di atas pokok! hahaha.
Bila jam berganjak ke pukul 2 petang barulah terkocoh-kocoh
Masa itulah hendak mandi, solat, makan dan mengaji Quran
Dan berkejar ke sekolah agama petang pula.
Tapi rasanya tidak pernah lelah

Kalau tidak bersekolah agama mulalah langkah saya panjang
bermain dengan sepupu yang semunya lelaki
main tol nusup di halaman rumah nenek
Kadang-kadang menangguk udang di tali air
Main geng, polis entry, galah panjang, zero tarzan
dan kadang-kadang masuk ke kebun getah mencari buah getah
main laga buah getah siapa paling kuat

Kalau musim padi menguning
kami semua buat wau, wau lidi, wau bulan
bila semua sepupu lelaki tak mahu layan kerenah saya
Tok'ki yang selalu buatkan wau
Maka bertinggung lah saya mengadap tok'ki menyiapkan wau
Sambil menggulung rokok nipah buat tok'ki
Bila siap wau, kami naikkan wau
Bila wau dah naik tinggi kami ikatkan tali pada tin
Duduk atas tanah dan lihat wau yang naik tinggi dan makin tinggi
Seronok!

Belum lagi cerita tentang tunggu mempelam luruh
Sepohon mempelam besar dan teguh di hadapan rumah nenek
Bila angin kuat semua siap sedia tunggu mempelam luruh
Bila gugur sebiji yang berebut ada 10 orang
Dan biasanya saya hanya mampu menelan liur melihat sepupu menggonggong mempelam manis
Ah! kenangan lagi.

Sungguh kecintaan pada kampung halaman menjadi Sunnah nabi SAW, maksudnya

"Ya Allah, cintakanlah kami pada Madinah ini sebagaimana cintanya kami kepada Makkah ataupun melebihi dari itu" - Hadis Bukhari dan Muslim

------------------------------------------------

Ya Allah,
Peliharakanlah orang-orang tua kami yang mulia
Berkatilah umur mereka
Kurniakanlah kesihatan dan ketenangan buat mereka
Agar kami dapat pulang lagi
Mencari kekuatan, pada ajaran dan wasiat mereka
Yang semuanya datang dari kalam-Mu serta RasulMu
amin....

PM : saya bangga mempunyai kampung halaman

4 comments:

  1. uish... kembali berblog.. sambil sapu2 jgk sawang yg ada kt blog aku...muhahaha... well i miss all the moments in my nostalgic 'Kampung'.

    ReplyDelete
  2. hiks... mula dpt kekuatan sempena tahun baru.

    yes! how i love my hometown!

    ReplyDelete
  3. seronok bagi yg mempunyai kampung... kampung akak? hahahah kampung batu2... tapi masih tetap seronok bila dapat berkumpul sekeluarga..

    ReplyDelete
  4. k.intan... kampung batu pun ok jugak. yang penting di kg batu itu ada orang-orang yang kita sayang!! hoho

    ReplyDelete